کتاب اخلاق‌شناسی و مرزهای فلسفه اثر برنارد ویلیامز ترجمه مینو حجت از سوی انتشارات مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران در ۴۰۲ صفحه چاپ شد.

کتاب اخلاق‌شناسی و مرزهای فلسفه مهم‌ترین کتاب ویلیامز و مرجع تمام‌عیار آرا او در فلسفی اخلاق تلقی شده است. این کتاب اول‌بار در سال ۱۹۸۵ منتشر شد، اما در سال ۲۰۰۶ از نو به‌توسط انتشارات راتلج منتشر شد، و در سال ۲۰۱۱ راتلج این کتاب را در فهرست کتاب‌های کلاسیک خود به چاپ رساند. سایمون بلک‌برن این کتاب را با اطمینان غنی‌ترین، هوشمندانه‌ترین و عمیق‌ترین اثر موجز در باب فلسفی اخلاق می‌داند که در قرن بیستم منتشر شده است.

این کتاب، همان‌طور که از نام آن برمی‌آید، می‌خواهد ما را متوجه محدودیّت‌های تأمّلات ناظر به پاسخ‌گویی به مسائل اخلاق کند و از فرا رفتن از مرزهای ممکنِ آن برحذر دارد. به نظر ویلیامز، این کار خود بخشی از تأمّلات فلسفیِ راجع به این موضوع است. ویلیامز سوالات فراوانی مطرح می‌کند و برای چیزهایی مطالبه دلیل می‌کند که ما عموماً آنها را مفروض و مسلّم می‌گرفته‌ایم. به نظر ویلیامز این مفروضات درعین‌حال که به‌هیچ‌وجه بدیهی نیستند، معمولاً هیچ دلیلی هم به نفع آنها ارائه نمی‌شود. از این حیث می‌توان گفت سؤالاتِ ویلیامز یک گام عقب‌تر می‌روند و در عمق بیشتری به واکاوی مسائل حوزه اخلاق می‌پردازند و پیش‌فرض‌های مباحث اخلاقی را به چالش می‌کشند.

در انتهای کتاب شرح ای. دابلیو. مور بر کتاب آمده که حاوی برداشتی از یکایک فصول آن است. این شرح، پس از آنکه کتاب خوانده شده باشد، خواننده را در جمع‌بندی بهتر مطالب یاری می‌دهد.